Janina Zabierzewska – Żelechowska

Doceniona w kraju, powracająca w swych myślach i wierszach do rodzinnego miasteczka Poetka.
Urodziła się dnia 8 września 1894 roku w Ulanowie, jako córka kierownika tutejszej Szkoły Powszechnej. Nauki pobierała na krakowskich uczelniach. W roku 1923 wraz z mężem – poetą Włodzimierzem Żelichowskim wyjechała do Katowic. Debiutowała w roku 1937 tomikiem poetyckim „Przez śląskie okno” wydanym przez Śląskie Towarzystwo Literackie w Katowicach. Wiersze były jej pasją i prowadziły przez życie. W późniejszych latach wydała między innymi „Myśli i zwiady” (1939r.), „W drodze” (1963r.), „Odczytując świat” (1965r.), „Barwy ziemi” (1968r.), „Dojrzewanie” (1969r.). Razem opublikowała sześć tomików poetyckich. W roku 1950 otrzymała nagrodę literacką Katowic. Poza tym szereg innych odznaczeń między innymi w roku 1964 Krzyż Kawalerski Orderu Polonia Restituta – już jako znany i lubiany poeta.

Janina Zabierzowska – Żelichowska była zauroczona Ulanowem. W ostatnim zbiorku z wielkim sentymentem wspomina swoje miejsce na ziemi z lat młodości opisując jego uroki.

Pisze: ...Jest takie miasteczko w mym kraju
Owiane Sanu i Tanwi urokiem...

W innym wierszu: ... Rozłożyste drzewa bujnie rozrośnięte
ongiś wątłe małe dziś szumią dostojnie
przeszłością nabrzmiałe z dzieciństwa pogłosem
kołysane wiatrem i ptaków świergotem
niosących na skrzydłach wonny oddech lasów
tak samo mi bliski jak szepty pamiętne
Tanwi roztańczonej i Sanu ścichłego
co tyle pszenicy w pokrzykach flisaków
ongiś na swym grzbiecie
unosił tratwami, unosił szkutami
ku śpichlerzom Mołtawy do Gdańska polskiego ...

Opracowując materiał korzystano z publikacji Tadeusza Kumika „Ulanów” wydanej w 1992r.