Adam Józef Habuda

Urodzony 01 stycznia 1899r. roku w Dąbrówce, powiat Nisko, zm. 26 lutego 1970r.                       w Dąbrówce. Matka - Maria (z domu Soja), ojciec – Antoni. Ochrzczony w kościele rzymskokatolickim w Ulanowie.

W wieku 7 lat Adam Józef Habuda zaczął uczęszczać do szkoły ludowej w Borkach. Po trzech latach nauki przeniósł się do szkoły w Ulanowie. Kontynuował edukację w czteroletnim Gimnazjum Niższym w Mielcu. Wszystkie ukończone szkoły znajdowały się pod zaborem austriackim, na obszarze którego uczono również języka polskiego oraz religii. Na terenie gimnazjum działały organizacje niepodległościowe. Podczas nauki w gimnazjum działał w skautingu. Młodzież polska, przeniknięta ideami niepodległościowymi, zapisywała się do kół samokształceniowych oraz organizacji przysposobienia wojskowego głoszących hasło zbrojnej walki o niepodległość Polski.

W 1915 służył w 5. pułku piechoty Legionów Polskich. Ranny, leczył się w szpitalu Sióstr Niepokalanek w Jarosławiu. Latem 1917 r., podczas kryzysu przysięgowego, żołnierze, którzy odmówili złożenia przysięgi na wierność Cesarstwu Niemieckiemu i Austro-Węgrom zostali internowani. Po kryzysie przysięgowym, od 1917 działał jako instruktor w Polskiej Organizacji Wojskowej we Włocławku. W latach 1918-1920 był oficerem rachunkowy w 39. pułku Strzelców Lwowskich.

Po przejściu do cywila, prowadził 15 hektarowe gospodarstwo rolne w rodzinnej Dąbrówce,    a jednocześnie był sekretarzem samorządu gminnego. W 1930 roku został wybrany do Sejmu III kadencji (1930-1935) z listy Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem – Józefa Piłsudskiego (okręg Rzeszów). Dbał o interes publiczny działając w komisji reform rolnych        i wojskowej. 

Czynnie zasłużył się dla odzyskania niepodległości przez Polskę, za co został odznaczony Krzyżem Niepodległości w 1931r.

W momencie wybuchu II wojny światowej Adam Józef Habuda nie zaprzestał swojej aktywności. Posiadał wizję niepodległego, demokratycznego i suwerennego państwa polskiego. Kultywował polską tradycję, ducha narodowego i religijnego. Podkreślał ważność Kościoła katolickiego w państwie. Uwięziony na  Majdanku. Z obozu koncentracyjnego udało mu się uciec w trakcie przewożenia do przymusowej pracy do Puław. Wrócił do rodzinnej Dąbrówki. Przed referendum z 30 czerwca 1946r. władze komunistyczne aresztowały prewencyjnie Habudę. Trafił do więzienia, gdyż afiszował się z niechęcią do nowej władzy komunistycznej.

Adam Józef Habuda był postacią charyzmatyczną. Do końca życia skupiał wokół siebie wielu ludzi. Jako dość wykształcony i obyty mieszkaniec Dąbrówki służył swoją pomocą okolicznym mieszkańcom do późnej starości. Redagował im pisma urzędowe, doradzał, pomagał                     w rozwiązywaniu różnych spraw.

Wspólnie z żoną Ludwiką prowadził gospodarstwo rolne. Wychowali 9 dzieci: Joannę, Marię, Władysława, Felicję, Henryka, Alicję, Krystynę, Janusza, Paulinę.